Antipolis

Tytuł:          Antipolis         

Autor:          Tomasz Fijałkowski

Wydawnictwo:    Czwarta Strona    

Rok 1. wydania: 2015              

Pierwsza książka tego autora, którą wzięłam do ręki. Czy kiedykolwiek powtórzę doświadczenie? Nie wykluczam. Może nie padłam na kolana w zachwycie, ale lektura okazała się przyjemna.

Spodobała mi się wielość wątków, autor ładnie buduje swój świat, angażuje bardzo wielu bohaterów, których później coś okazuje się łączyć... Bynajmniej nie są to oczywiste skojarzenia, które przychodzą do głowy co najmniej co drugiemu czytelnikowi. Powieść niejednokrotnie zaskakuje.

Kolejny plus to alternatywność świata. Mam słabość do historii alternatywnych — odnoszę wrażenie, że stworzenie takiego rozsądnego uniwersum wymaga potwornej ilości przygotowań. W „Antipolis” zmiana dotyczy raczej elementu rzeczywistości niż historii, więc wysiłek chyba nie musiał być tak ogromny, ale sentyment pozostał.

Jedyna rzecz, która (lekko!) mnie rozczarowała, to bohater pokazany czytelnikowi jako pierwszy. Prowadzi pierwszoosobową narrację, a potem nie odgrywa żadnej znaczącej w powieści. Nie rozumiem tego zabiegu, nie widzę jego celowości.

Jeśli chodzi o język, nie zapamiętałam żadnych poważniejszych kiksów.