"Między Worłujem a Przyszłozbożem" — zwietrzałe żarty

Tytuł:       Między Worłujem a Przyszłozbożem

Autor:       Krzysztof Daukszewicz           
Tom:         I Przyspieszenie                

Wydawnictwo: Hrabia & Ignacy Ltd             

Rok wydania: 1991                            

Zbiór ni to felietonów, ni to skeczów, ni to obserwacji Daukszewicza. Wszystko razem stylizowane na pamiętnik. Od stycznia do lipca.

Cóż, niekiedy humor się starzeje, dowcipy polityczne robią to w tempie błyskawicznym. Z racji diariuszowej stylizacji pojawiają się daty, ale niestety tylko dzień i miesiąc. Żeby odgadnąć rok, trzeba wygrzebywać z pamięci zamierzchłe dzieje albo sprawdzić czas wydania. Określanie głowy państwa przy pomocy słowa "Prezydent" a nie nazwiska jeszcze mi utrudniało orientację.

Od opublikowania książki sporo się na scenie politycznej pozmieniało. Nie wiem, czy przetrwała chociaż jedna partia spośród wspominanych na kartach. Ale niektórzy ludzie nadal aktywni. Uch, ćwierć wieku na arenie — tego żaden umysł nie wytrzyma.

Siłą rzeczy wielu żartów nie rozumiałam. Na przykład nie pamiętam, jak nazywała się partia Tymińskiego (ja i faceta ledwie kojarzę), więc nie mam pojęcia, czy dobrze podejrzewam, że to o nich chodzi w jednym dowcipie. Obawiam się, że robienie książek z czegoś tak ulotnego jak kawały polityczne to pomyłka. No i atmosfera już nie ta... Jedna mucha-komucha nadal bawi. Ponadczasowy owad.

Język mnie straszliwie rozczarował. "Po środku" zamiast "pośrodku", przecinki szaleją, podwójne wykrzykniki... Aż miałam wątpliwości, czy jakikolwiek korektor to widział przed wydrukowaniem. Jakoś nie chce mi się wierzyć, że polszczyzna aż tak ewoluowała od momentu publikacji.