Autor: Edmund Lewandowski
Wydawnictwo: MUZA SA
Jak w tytule — to książka o cechach różnych (głównie najliczniejszych) narodów zamieszkujących Europę. Książka składa się z pięciu rozdziałów. Pierwszy to definicje pojęć, drugi poświęcono Europie ogółem. Trzy kolejne to już opisy poszczególnych nacji — tych z zachodu kontynentu, ze wschodu i czterech trudnych do umiejscowienia wyjątków (Żydzi, Cyganie, Węgrzy, Litwini).
Opis narodu zaczyna się od danych geograficznych i rysu historycznego. Potem Autor przechodzi do cech typowego przedstawiciela — charakter, ulubione hobby, symbol, najwyżej cenione zalety... Zahacza przy tym o literaturę narodową (bardzo słusznie, moim zdaniem, są istotne różnice między Szekspirem a Gogolem), podaje również opinie innych socjologów.
Na samodzielny podrozdział załapały się tylko narody większe lub o wyraźniejszym wpływie na historię świata — na przykład Holendrzy, ale już nie Duńczycy czy Belgowie. Może jeszcze te grupy, które może nie są zbyt liczne, ale wystarczająco odróżniają się od innych, jak Islandczycy.
Polacy oczywiście też dostali swoich dwadzieścia stron i nie jest to laurka. Najbardziej chyba oberwało się Kmicicowi (hmmm, w sumie zawsze wolałam Wołodyjowskiego od tego wariata). Nie zdradzę, co tam jeszcze można przeczytać, żeby zachęcić do lektury.
A ja nie żałuję, czegoś się dowiedziałam, trochę usystematyzowałam to, co już wiedziałam wcześniej. Słowem — wartościowa książka. No i przyjemnie się czytało.
Jak zazwyczaj w tym wydawnictwie — praca nie zawiera ilustracji. Przypisy zamieszczono na końcu rozdziału. Książkę zamyka aneks z garścią danych statystycznych oraz indeks nazwisk. Przydałby się spis literatury i indeks pozostałych pojęć.
Z usterek językowych mignęły mi tylko potknięcia interpunkcyjne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz