"Duch nie spadł z nieba" — ewolucja mózgu

Tytuł:           Duch nie spadł z nieba         

Tytuł oryginału: Der Geist fiel nicht vom Himmel
Autor:           Hoimar von Ditfurth            

Wydawnictwo:     Państwowy Instytut Wydawniczy  
Rok 1. wydania:  1976                           

Książka mnie zaskoczyła i to pod wieloma względami. Nie miałam pojęcia, że seria "+/- nieskończoność" jest taka stara. Ani że pozycje niekiedy zawierają wkładki z kolorowymi rysunkami. Na pewno przez minione dekady stan wiedzy się zmienił i teraz dałoby się napisać na temat ewolucji mózgu znacznie grubszą książkę, bardziej drobiazgową. Ale czasu poświęconego na lekturę nie uważam za stracony.

Mimo szacownego jak na pozycję popularnonaukową wieku, czytało się przyjemnie i wielu rzeczy się dowiedziałam. A może właśnie dlatego. Autor przystępnie wyjaśnia proces kształtowania naszych mózgów podczas ewolucji. Zaczyna od początku — od pierwszej, hipotetycznej komórki, która odgrodziła się ścianą od środowiska, tworząc "ja". Ditfurth opisuje doświadczenia, które pozwoliły na wysnucie wniosków, wspomina o budowie mózgu, zahacza o zmysły... Wszystko krok po kroku, szczebel po szczeblu na drabinie ewolucji.

Fakt, obecnie na wiele spraw patrzy się inaczej, Homo sapiens chyba utracił tytuł "korony stworzenia", coraz więcej zwierząt uznajemy za wcale nie takie głupie, trzeba było podzielić się narzędziami z innymi gatunkami. Niektórych eksperymentów być może już nie dałoby się przeprowadzić, bo są zbyt okrutne. Ale w latach siedemdziesiątych...

Zrozumienie wywodów ułatwiają ilustracje, niekiedy nawet kolorowe (acz z nazwami tych kolorów w podpisach, to ja — kobieta — polemizowałabym ;-) ), czarno-białe reprodukcje zdjęć, rysunki.

Język zrozumiały. Jednak można pisać o biologii bez epatowania nazwami pochodzącymi z obcych języków, ale i bez unikania co trudniejszych wyrazów. Po prostu jasno, nie żałując przypisów, tak, aby odbiorca wszystko pojął. Błędów językowych nie zauważyłam.