"Szepty dzieci mgły" — prosto

Tytuł:           Szepty dzieci mgły i inne opowiadania

Tytuł oryginału: Whispers of the Mist Children        
Autor:           Trudi Canavan                        

Wydawnictwo:     Galeria Książki                      

Rok 1. wydania:  2010                                 

Zbiór pięciu opowiadań. Teksty są raczej krótkie (acz to się nie rzuca w oczy, bo tak grubego papieru w książce to chyba jeszcze nie widziałam) i proste. Jeden wątek, bez zbytnich komplikacji, zazwyczaj wszystko opiera się na dwóch kluczowych decyzjach: jednej podstawowej, z której wynika cała akcja, i drugiej puentującej opowieść.

Opowiadanka z różnych rodzajów fantastyki: trzy pierwsze to klasyczne fantasy; z magią, ale bez elfów i innych wymyślonych ras (a jeśli nawet sobie żyją dziwne stworzenia, to nie odgrywają poważnej roli w fabule). Dwa ostatnie można zaliczyć do realizmu magicznego — świat niby podobny do naszego, ale jednak coś w nim działa inaczej. Głównymi bohaterkami zawsze są kobiety.

Tytuł zbioru pochodzi od pierwszego opowiadania, którym Autorka debiutowała.

Chyba najbardziej podobały mi się "Szalony uczeń" i "Przestrzeń dla siebie" — w nich przynajmniej protagonistki stają przed ważkim a nieoczywistym wyborem. Pierwszy z wymienionych tekstów wygrywa rzutem na taśmę, bo główny motyw w drugim mocno kojarzył mi się z wątkiem występującym w wielotomowym cyklu rosyjskiego pisarza, Zwiagincewa. Tylko tu pokój, tam całe mieszkanie.

Ogólnie opowiadania czyta się dość szybko, nie angażując nadmiernie umysłu. Myślę, że lektura może zainteresować przede wszystkim młodzież. Głównie dziewczyny, ze względu na urodzaj kobiecych postaci.

Język, jak wszystko inne, prosty, ale przynajmniej usterek nie ma dużo. Zauważyłam tylko sporadyczne literówki.