"Podstawy retoryki klasycznej" — skrótowo

Tytuł:          Podstawy retoryki klasycznej          
Autor:          Czesław Jaroszyński, Piotr Jaroszyński
Wydawnictwo:    Wydawnictwo Sióstr Loretanek          

Rok 1. wydania: 2002                                  

Tytuł głosi prawdę, a zwłaszcza pierwsze słowo — książka jest krótka i zawiera tylko absolutne podstawy. A szkoda, bo tematyka ciekawa, opisywane umiejętności mogłyby się przydać. W wielu miejscach aż prosiłoby się o rozwinięcie. A tu typowa informacja składa się ze zwięzłej definicji i jednego przykładu. Koniec, lecimy biegiem do następnej informacyjki. Właściwie kończyłam z dużym niedosytem wiedzy, ale i z przekonaniem, że ta wiedza byłaby pożyteczna.

Książka bardzo mocno zhierarchizowana. Zawiera dwie części: "Elementy retoryki klasycznej" i "Sztukę żywego słowa". Te dzielą się na rozdziały (w sumie dziewięć), one (acz nie wszystkie) na numerowane podrozdziały, te z kolei na oznaczane wielkimi literami punkty, które jeszcze niekiedy składają się z podpunktów (sygnalizowanych małymi literami). Sporadycznie jeszcze pojawiają się punktory. Czy rzadko trafia się kartka bez jakiegoś podtytułu lub chociaż pogrubionej literki.

Oczywiście, poszczególne cząstki, jakkolwiek krótkie by nie były, separuje od siebie co najmniej jedna wolna linijka. Do tego dochodzi bardzo duży inicjał na początku każdego podrozdziału i wielkie wcięcie akapitowe przy punktach i podpunktach. W efekcie książka sprawia wrażenie nadmuchanej (spokojnie można było oszczędzić kilka drzew).

Niekiedy Autorzy proponują ćwiczenia dla opanowania jakiejś umiejętności, ale zazwyczaj podkreślają przy tym, że lepiej wykonywać je pod okiem fachowca, który potrafiłby skorygować błędy.

Na końcu książki znajduje się aneks z kilkoma ilustracjami narządów mowy oraz podziałem spółgłosek. Za nim umieszczono trzystronicową bibliografię (w rozbiciu na dwie części).

Nie zauważyłam żadnych wpadek językowych. Cóż, czasami po prostu nie wypada nasadzić byków...