"451 Fahrenheita" — klasyka SF

Tytuł:           451° Fahrenheita

Tytuł oryginału: Fahrenheit 451  
Autor:           Ray Bradbury    

Wydawnictwo:     Alkazar         

Rok 1. wydania:  1953            

Krótka powieść, klasyczna dystopia, wyróżnia się przede wszystkim światem, w którym wszelka odpowiedzialność zanikła, a posiadanie książek jest zakazane. Świat bardzo ciekawy (i podejrzanie łatwo jest przyrównać do niego obecne trendy), ale wydaje mi się niezbyt wiarygodny. No, kto te wszystkie radośnie konsumowane dobra produkował? Bo w fabryce przy maszynie jednak nie należy zachowywać się idiotycznie. Tytuł nietypowy, więc zapadający w pamięć — to temperatura, w której zapala się papier.

Jeden główny bohater, Guy Montag, przechodzący wyraźną przemianę. Niby zawód ma taki sobie, a jednak odbiorca opowiada się po stronie protagonisty. Chyba ze wszystkich postaci ta jest najbardziej podobna do nas. Bezbarwna i głupia żona wydaje się odrażająca w porównaniu z mężem (też nie tytanem intelektu).

Zapewne należałoby traktować książkę jako ostrzeżenie — "Oto, do czego prowadzi ześlizgiwanie się w coraz głupsze i coraz bardziej uniwersalne formy sztuki". Tylko do kogo zostało skierowane? Ci najbardziej potrzebujący i tak nie przeczytają...

Wiek powieści nieźle widać w szczegółach technicznych — co ma 451 stopni do audiobooków? A świetnie ukryć e-booka w zabawkach potrafiłby nawet przedszkolak. Inna sprawa to naiwne podejście do bomb atomowych (a mam wrażenie, że takie spadają na miasto). Osoby o dzień marszu od celu czują się świetnie, nie widać żadnych oznak choroby popromiennej, nikt się nawet nie zastanawia nad skutkami... Ewidentnie książka napisana przed Czarnobylem. Jednak idea pozostaje żywa. Niestety.

Język dość poetycki, miejscami nawet wpada w patos. Staranność wydania mogłaby być większa — trafiają się powtórzenia, sporadycznie literówki, czasami przecinków brakuje...