"Chemia środowiska" — o pierwiastkach

Tytuł:           Chemia środowiska      

Tytuł oryginału: Environmental Chemistry
Autor:           Peter O'Neill          

Wydawnictwo:     Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok 1. wydania:  1985                   

Książka mówi o obiegu kilku pierwiastków w przyrodzie. Załapały się te najważniejsze dla życia i planety: tlen, wodór, węgiel, azot, siarka, fosfor, krzem, żelazo, glin, wapń i magnez, sód i potas. Prawie każdy dostaje własny rozdział (cztery ostatnie zostały połączone w pary). Dodatkowo, ostatnia część opowiada o truciznach i innych przysparzających problemów pierwiastkach (ołów, rtęć, cynk i kadm, radon) i związkach.

Typowy rozdział zaczyna się od opisu obiegu danego pierwiastka w przyrodzie. Po nim następują dość dygresyjne omówienia różnych zagadnień związanych z daną substancją. Na przykład przy azocie są to: "tlenki azotu w atmosferze", "nawozy azotowe", "azotany w wodzie pitnej" oraz "dieta fizjologiczna i produkcja żywności". Oczywiście, w poszczególnych rozdziałach nie da się kurczowo trzymać jednego pierwiastka, przy okazji trzeba zahaczyć o inne.

Książka ciekawa, ale niekoniecznie łatwa w odbiorze. To bardziej wykład (i przeznaczony głównie dla studentów pokrewnej tematyki) niż gawęda. Język przesycony żargonem i nazwami substancji, choć trzeba przyznać, że wiele terminów wyjaśniono w słowniczku. Dużo rysunków, ale wiele z nich wydaje mi się niejasne i/lub niedostatecznie opisane. Jakby prosiły o dodatkowy komentarz wykładowcy. Jeszcze więcej równań reakcji.

Ogółem — lektura bogata w informacje, wręcz gęsta. Można sporo się dowiedzieć, lecz zawarta wiedza wymaga długiego trawienia, zanim zostanie przyswojona.

Zauważyłam zabawne zjawisko. Autor szczegółowo tłumaczy pojęcia spoza swojej dziedziny (nawet raczej proste, jak na przykład heterotrofy), ale własne poletko traktuje skrótowo. Jakby zakładał, że to są podstawy i każdy ma obowiązek je znać.

Na końcu książki umieszczono słowniczek oraz skorowidz rzeczowy. Brak natomiast bibliografii, co nieco dziwi w publikacji PWN.

Nie zauważyłam kiksów językowych.