"Owady i pajęczaki" — kolorowo, mało treści

Tytuł:       Owady i pajęczaki                                 
Autor:       Michał Grabowski, Radomir Jaskuła, Krzysztof Pabis
Wydawnictwo: Carta Blanca                                      

Rok 1. wyd.: 2009                                              

Książka pięknie wydana, kredowy papier, duże fotografie małych stworzeń, ale... Informacji tu niezbyt wiele. Typowa strona wygląda tak: kolorowe zdjęcie formatu mniej więcej A5, gdzieś z boku kilka krótkich linijek opisu: jak nazywa się dany owad czy pajęczak (acz bez nazw łacińskich) albo i to nie, gdzie i kiedy można go spotkać, parę słów o wyglądzie, czasem jakaś ciekawostka. I to by było na tyle.

Większość książki (230 na 300 stron) poświęcona została owadom. Ta część podzielona jest na siedemnaście rozdziałów odpowiadających poszczególnym rzędom. Każdy rozdział zaczyna się od dwóch stron opisu (ale ilustracje też można na nich znaleźć) danego rzędu, a potem już głównie obrazki.

To właśnie te opisy moim zdaniem stanowią najlepsze źródło informacji w książce. Dowiedziałam się z nich czegoś o systematyce owadów.

Na początku znajduje się jeszcze ponad dwadzieścia stron wstępu, a na końcu — mniej więcej trzydziestostronicowa część o pajęczakach.

Praca zawiera również indeks nazw gatunków — dwie strony.

Mamy tu głównie owady żyjące w Polsce, żadnych naprawdę egzotycznych gatunków. Oczywiście, że nie wszystkie. Podejrzewam, że raczej załapały się te, których fotografiami dysponowali Autorzy.

Ilustracje ładne. Naprawdę je doceniam — kolorowe, w powiększeniu (niekiedy nawet mikroskopowym), doskonale widać modele. Albumowe. Ale chciałabym wiedzieć więcej o tym, co widzę.

Nie zauważyłam wpadek językowych.