"Znikająca łyżeczka" — ciekawostki chemiczne

Tytuł:           Znikająca łyżeczka    

Tytuł oryginału: The Disappearing Spoon
Autor:           Sam Kean              

Wydawnictwo:     Feeria Science        

Rok 1. wydania:  2010                  

Podtytuł — "Dziwne opowieści chemicznej treści" — nieźle oddaje treść. To zbiór ciekawostek i anegdot dotyczących różnych pierwiastków. Sam tytuł pochodzi od psikusa chemicznych żartownisiów: z talu robi się łyżeczkę do herbaty i wręcza ofierze. Dowcip polega na tym, że tal topi się w temperaturze 29 stopni, więc zaskoczonemu obiektowi dowcipu łyżeczka znika podczas mieszania.

Książka składa się z 19 rozdziałów zebranych w pięciu częściach (z grubsza można napisać, że koncentrują się na powstaniu układu okresowego, radioaktywności, biologii, społeczeństwie i ciekawostkach). Na początku każdego rozdziału znajdują się kafelki z tablicy Mendelejewa odnoszące się do głównych bohaterów danej historyjki.

To raczej gawęda niż wykład — Autor meandruje dookoła tematu, przytacza wiele anegdotek o badaczach zajmujących się omawianym problemem, wspomina o ich uczuciach (kto komu zazdrościł, kto zachował się z klasą, kto zaliczył bardzo głupią wpadkę...). Jeśli jest tu jakiś systematyczny plan opowiedzenia o wszystkich pierwiastkach, to nie rzuca się w oczy. Lekki styl, powinien być zrozumiały także dla laików.

Czyta się bardzo przyjemnie, chociaż zapewne po kilku miesiącach trudno będzie znaleźć w książce konkretną informację. Brak indeksu (chociażby pierwiastków, jeśli już nie wszystkich omawianych związków) woła o pomstę do nieba. Bibliografia jest gorzej niż skromna — zawiera tylko 9 pozycji, ale dodatkowe zamieszczone zostały w przypisach na końcu (weź, człowieku, i coś tam znajdź, kiedy już zdążysz zapomnieć, w którym rozdziale było na przykład o cyklonie B).

Amerykańskość punktu widzenia jest widoczna, ale nie bije po oczach ani nie przeszkadza w lekturze.

Ilustracje pojawiają się bardzo rzadko, zwykle są to fotografie, które z jakichś powodów zapisały się w historii nauki. Na końcu książki znajdują się wywiad z Autorem, omówienie jego ulubionych pierwiastków i układ okresowy — prosty, zawierający tylko podstawowe informacje: skrót, liczba atomowa i masa.

Nie zauważyłam żadnych usterek językowych.